ΣΗΜΕΡΑ ΠΑΛΙ....

Σήμερα πάλι....δεν χωράω... στο ρούχο μου....!!!! Συνηθισμένη πια... σε τέτοιες δίνες!!! Και που επέστρεψα....τί κατάλαβα???? Κενό....απόλυτο κενό....πάλι με τυλίγει....!!!! Ερημιά και εγκατάλειψη.....απόλυτη έλλειψη...!!!! Πόσο περίεργα...αγαπιούνται οι άνθρωποι...!!!! Η μήπως δεν είναι αγάπη....αλλά εγωισμός???? Για μένα... ίσως και να είναι...!!!! Απέλπιδη προσπάθεια...να αποδείξω ότι δεν έκανα λάθος....σε ένα κυκεώνα ....απουσίας!!!! Ανώφελη ανάγκη.....να πω....πως δεν έχασα τα φτερά μου....για το τίποτα...!!!!! Και αν το πάρω απόφαση....τί θα αλλάξει??? Σάμπως θα σταματήσω να στροβιλίζομαι.... στην παράνοια????  Χα...παράνοια....να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο....να ματώνεις......και να ονειρεύεσαι....ότι αγγίζεις τον Παράδεισο.....σε μια στιγμή!!!! Τί είναι μια στιγμή.... στην αιωνιότητα???? Είναι η όαση... στην ερημιά σου.....!!!!!  Είναι η δικαιολογία.....ότι κάποτε έζησες!!!! Τι ειρωνία.....μια στιγμή...ανταλλαγή...για να κρατηθείς....μια ζωή!!!!!
Δεν μπορώ να σε ονομάσω πια...!!!! Έχω χάσει τις λέξεις.....στο απόλυτο κενό!!!! Δεν μου δωσες ποτέ την ευκαιρία να σε πω....αγάπη!!!!! Μόνη πορεύομαι χρόνια τώρα....με τις πληγές που μου αφήνεις....κάθε φορά.....που με αναζητάς!!!!! Απόψε δεν θα κλείσω.... τα βλέφαρά μου...!!!!! Θα μείνω εκεί.... ακίνητη.....να φυλάω τα αποφάγια σου.....και να ονειρεύομαι.....ότι κάποτε.....υπήρξες!!!!!