ΘΑ ΣΕ ΚΑΨΩ ΦΩΣ ΜΟΥ!!!!!!!

Θα σε κάψω φως μου!!!! Θα σε κάψω..... και θα σε διαμελίσω.... στους χίλιους ανέμους!!!!! Κανείς δεν θα βρει το κουφάρι σου!!!!! Και την θύμησή μου.... θα την σβήσω!!!! Τίποτα δεν θα μείνει από σένα!!!!! Αυτή τη φορά..... θα σε νικήσω..... με τα ίδια σου τα όπλα!!!! Ένα απλό κλικ είναι.... το ξέρω.....που το παιδεύω εδώ και καιρό!!!!! Δεν θα σε αφήσω..... να με βασανίζεις άλλο!!!!! Θα σε αφανίσω από τους διαδρόμους του μυαλού μου......και ούτε ένα κύτταρο μου δεν θα σε θυμάται πια!!!!! Το ξέρω ότι το μπορώ......το ξέρω ότι έχω την δύναμη!!!! Και αυτή τη φορά....... δεν θα με σταματήσει τίποτα!!!! Δεν θα σου επιτρέψω να ξαναμπείς στην σκέψη μου!!!!! Και τότε θα είμαι πραγματικά ελεύθερη......και όχι δειλή....γεμάτη αυταπάτες!!!!! Και την ελπίδα......θα την ξεριζώσω απ' την ψυχή μου..... και θα την θάψω.... στα απύθμενα τάρταρα!!!!! Δεν θα σου επιτρέψω να ξαναεισβάλεις στο είναι μου.......δεν θα σου επιτρέψω να με νικήσεις.... ξανά!!!! Και την καρδιά μου.....μ' ακούς.....και την καρδιά μου.... θα την ξεριζώσω....να μην χτυπάει πια......να μην πονάει πια!!!!! Και όταν η απελευθέρωση μου θα έρθει.......θα ξαναπετάξω με ορμή......για τους χίλιους ουρανούς μ' αστέρια..... που με περιμένουν!!!!! Θα πετάξω ψηλά....εκεί που μια άλλη αγάπη με περιμένει.....και έχει ορίσει από καιρό......τον ερχομό της!!!! Εκεί θα σε χλευάζω.... για την δειλία σου.....και θα μαι και πάλι ευτυχισμένη!!!!! Γιατί η αγάπη......μετριέται με τις στιγμές.......που εσύ ποτέ δεν είχες!!!!!

ΣΕ ΚΑΤΙ ΠΑΛΙΟ!!!!!!!

Ζω..... στην κόψη ενός ξυραφιού!!!! Τα πόδια μου αιώνια ματωμένα....αλλά τώρα πια.... έμαθα να γλύφω τις πληγές μου!!!! Η σκέψη μου πάντα θολή.....από απόγνωση!!!! Μέσα από τα μάτια μου...τρέχουν τα όνειρα ποτάμι....ποτίζοντας τη γη.....με οδύνη και αίμα!!!! Οι ανάσες μου κοφτές γεμάτες δηλητήριο.....και νικοτίνη!!!! Κάποιος μου έκλεψε το οξυγόνο.... εδώ και χρόνια.....!!!!! Το σώμα μου βαρύ.....κουβαλάει μια κατάρα και μια ευχή......!!!! Ήταν τότε.....πριν  χρόνια.....που η ελπίδα.....πέθανε για πάντα!!!! Δεν παραπονιέμαι.....όλα γίνονται για ένα σκοπό!!!! Το μόνο άσχημο είναι......ότι δεν τον κατάλαβα ποτέ....!!!! Και ούτε  και πρόκειται τώρα πια να τον καταλάβω!!! Και να σου πω και κάτι???? Δεν με πειράζει που με τιμώρησε  Ο Θεός.....αυτό μπορώ να το δεχτώ..!!! Aυτό που με πληγώνει όμως αφάνταστα......είναι που μου υπονόμευσε.....τόσο νωρίς.....το μέλλον!!!!!!

ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ!!!!!

Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών, άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα,μ' αυτόν τον νικημένο πάντα ήχο...σί, σί, σί. Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος, ήχος κανονικός, κανονικής βροχής. Όμως ο παραλογισμός, άλλη γραφή κι άλλη ανάγνωση μου 'μαθε για τους ήχους. Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή, σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα, κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ! Κάθε σταγόνα κι ένα εσύ, όλη τη νύχτα ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος, αξημέρωτος ήχος, αξημέρωτη ανάγκη το εσύ! Βραδύγλωσση βροχή, σαν πρόθεση ναυαγισμένη, κάτι μακρύ να διηγηθεί, και λέει μόνο εσύ, εσύ...! Νοσταλγία δισύλλαβη, ένταση μονολεκτική, το ένα εσύ σα μνήμη, το άλλο σαν μομφή και σαν μοιρολατρεία, τόση βροχη για μια απουσία, τόση αγρύπνια για μια λέξη! Πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή μ' αυτή της τη μεροληψία... όλο εσύ, εσύ, εσύ, σαν όλα τ' άλλα να 'ναι αμελητέα, και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.......   ~ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ~

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙΡΟ.......ΟΧΙ ΠΙΑ!!!!!!!

Αν με ρωτήσεις τι αγαπώ σε εσένα…..αυτό θα σου πω!!!! Αγαπώ την σκοτεινή ψυχή σου και την κουφή καρδιά σου…..που δεν ακούς ποτέ!!! Αγαπώ τα κατακρεουργημένα φτερά σου, και τις πτήσεις…. που δεν έκανες ποτέ!!!!! Αγαπώ τις νύχτες μοναξιάς σου και τα σκοτάδια σου……που κανείς άλλος ποτέ δεν είδε!!!!! Αγαπώ τις επιθυμίες και τα θέλω σου…..που κράτησες για πάντα…….κλειδωμένα μέσα σου!!!! Αγαπώ όλα όσα δεν έχεις πει ποτέ…..και είναι ΕΣΥ!!!!!!

Tyler & Ally || Make Love (HD ONE IN LINK! NOW!)

ΣΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΜΟΥ!!!!

 Είμαι κερί και είσαι φλόγα!!!! Έλα πάλι να με ανάψεις.....να λιώσω για σένα....με σένα!!!!!!

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥΣ!!!!!!!

 

 

Γίνε καρδιά μου σύννεφο
και εγώ να γίνω μπόρα,
να σμίγουμε στον ουρανό
χίλιες φορές στην ώρα..

Στέλνω τα αστέρια του ουρανού
σα χάδι μες τη νύχτα,
για να σου πουν ψιθυριστά
μωρό μου καληνύχτα.

Δεν σου μιλούν τα χείλη μου
δεν σε κοιτά η ματιά μου,
μα σ' αγκαλιάζει η σκέψη μου
και σε αγαπά η καρδιά μου.

Αγάπησε όποιον μπορείς,
αγάπησε όσο μπορείς,
αγάπησε όπως μπορείς
αγάπησε όμως αληθινά μπορείς;;

Να μην ζητάς από τη ζωή
πλούτη για να σου δώσει,
να της ζητήσεις μια καρδιά
που να μη σε προδώσει!!!!

 

~ ΑΝΩΝΥΜΟΣ~

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ!!!!! LOL!!!!!!!!!!!!

Αμφιμονοσήμαντη αγάπη μου,
Για μια ακόμη φορα θα ήθελα να περιγράψω τις συντεταγμένες του εφαρμοστού
διανύσματός σου που έχει αρχή την καρδιά μου και πέρας τα μάτια σου.

Μάτια που αποτελούν ταυτοτική συνάρτηση των δικών μου.

Όταν βλέπω τις καμπύλες της γραφικής σου παράστασης το μυαλό μου φτάνει στο άνω φράγμα της άνω φραγμένης σκέψης μου.

Όταν νιώθω το άγγιγμα σου η χημική μου ισορροπία διαταράσεται.

Το σύστημά μου μετατοπίζεται προς εκείνη την κατεύθυνση που τείνει να φέρει την επιφερόμενη μεταβολή.

Μα το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο.

Δεκαοχτώ γραμμάρια αγάπης που καίγονται. Όταν τα χείλη μου ενώνονται με τα δικά  σου, λόγω πλαστικής κρούσης η κινητική μου ενέργεια μετατρέπεται σε δυναμική εξ? αιτίας του ύψους των εφτά ουρανών στους οποίους με ανεβάζεις.

Η βελόνα του αμπερομέτρου της καρδιάς μου πάει να σπάσει λόγω του ρεύματος που με διαρρέει στο άγγιγμα σου.

Μα όταν βρίσκεσαι μακριά μου η ορίζουσά μου μηδενίζεται και το σύστημά μου γίνεται αδύνατο.

Μόνο όταν είσαι στην αγκαλιά μου ισχύει D#0 και έχω μοναδική λύση να σου δείξω την αγάπη μου.

Μια αγάπη που όλα τα σημεία ανήκουν στην ίδια κλάση συγγραμικών διανυσμάτων.

Γι? αυτό λατρεία μου σου ζητάω να κρατήσεις για πάντα την αγάπη μου ανεξάρτητη του U και του C σε Κ. Σ.

Σ' αγαπώ πολύ που η αγάπη μου τείνει στο +00 και το όριό της δεν ορίζεται στο R*

~ ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΣ ~

ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΗΘΗΚΕΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ???

'Ανοιξα πάλι εκείνο το μικρό κόκκινο οβάλ κουτί!!! Πόσες αναμνήσεις έκρυβε μέσα του!!!! Μικρό και ανούσιο φαινόταν απ' έξω.....με μικρά  φιογκάκια.....και άσπρα αγγελάκια ο διάκοσμος του!!!! Μέσα του έκρυβε ένα δρόμο.....και μια υπόσχεση!!! Θα 'ρθω να σε βρω!!!! Ακολούθησα ξανά την ίδια διαδρομή......με την καρδιά μου να χτυπά δυνατά......και το αμάξι μου να καταπίνει τα χιλιόμετρα....με μανία!!!! Δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό στον εαυτό μου......αφού ήξερα πως τίποτα δεν σήμαινε πια!!!! Ήρθα πάλι έξω απ' την πόρτα σου......και τα ξαναθυμήθηκα όλα!!!! Ανασκαφή μνήμης λέγεται....αλλά δεν τη χόρτασα ποτέ!!!! Σε είδα για άλλη μια φορά να με απαξιώνεις.....και να μου δείχνεις την πόρτα με βιασύνη.......πετώντας την καρδιά μου απ' το παράθυρο!!!! Δεν ήθελα να θυμηθώ τίποτα άλλο....αυτό μου έφτανε..... για να πάρω τον δρόμο του γυρισμού!!!! Τώρα το αμάξι έτρεχε πιο γρήγορα από πριν.....λες και ήθελε να με πάρει μακρυά από τις αναμνήσεις!!!! Νομίζω ότι μ' αυτό το ταξίδι....σε ξόρκισα απ' την ζωή μου!!!! Θα βάλω αυτό το κόκκινο οβάλ κουτί.....στην αποθήκη....μαζί με ότι άλλο δεν χρειάζομαι πια!!!! Δεν αναρωτιέμαι πια για τίποτα!!! Ότι ήταν να γίνει έγινε!!!! Αυτό όμως που δεν θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω......είναι γιατί φοβήθηκες τόσο πολύ....την αγάπη?????????

ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!!!!!!!

Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας

...δός μου τα χέρια σου να κρατήσω τη ζωή μου.
Σ' όλους τους τοίχους απόψε ντουφεκίζεται η ζωή.
Aνάμεσά μας ρίχναν οι άνθρωποι το μεγάλον ίσκιο τους.
Tί θα απογίνουμε, αγαπημένη;
...μια φέτα ψωμί που δε θα τη μοιραζόμαστε πως να την αγγίξω;
Πως θ’ άνοιγα μια πόρτα όταν δε θα ‘τανε για να σε συναντήσω
πως να διαβώ ενα κατώφλι αφού δε θα ‘ναι για να σε βρώ.
΄Hταν σα να ‘χε πεθάνει κι η τελευταία ανάμνηση πάνω στη γή.
Που είναι λοιπόν ένα χαμόγελο να μας βεβαιώσει πως υπάρχουμε...
...ένιωσες ξαφνικά ένα χέρι να ψαχουλεύει στο σκοτάδι
και να σφίγγει το δικό σου χέρι.
Kι ηταν σα να ‘χε γεννηθεί η πρώτη ελπίδα πάνω στη γή.
...έτσι λέει ο Hλίας: "εγώ θα βρώ τον τρόπο να παίζω φυσαρμόνικα"
κι ας του ‘χουν κόψει και τα δυό του χέρια.
Kι έτσι κάθε βράδυ η λάμπα έσβηνε τη μέρα μας.
Kι όταν ήτανε να πεθάνουμε αυτοί μας μίλησαν για τη ζωή.
Tότε κι εμείς μπορέσαμε να πεθάνουμε.
Σ' εύρισκα, αγαπημένη, στο χαμόγελο όλων των αυριανών ανθρώπων.
Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου
είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου
αγαπημένη μου.
Mα και τί να πεί κανείς
όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός και τα μάτια σου
τόσο μεγάλα.
Yστερα ερχόταν η βροχή.
Mα έγραφα σ' όλα μας τα χνωτισμένα τζάμια τ' όνομα σου
κι έτσι είχε ξαστεριά στη κάμαρά μας. Kράταγα τα χέρια σου
κι έτσι είχε πάντοτε η ζωή ουρανό κι εμπιστοσύνη. Tα μαλλιά σου είναι μαύρα όπως μια νύχτα,
στο στόμα σου ανασαίνει ολάκερη η άνοιξη...
Oλα μπορούσανε να γίνουνε στον κόσμο, αγάπη μου
τότε που μου χαμογελούσες.
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.
Hξερες να δίνεσαι, αγάπη μου. Δινόσουνα ολάκερη
και δεν κράταγες για τον εαυτό σου
παρά μόνο την έγνοια αν έχεις ολάκερη δοθεί.
Tο παιδί μας, Mαρία, θα πρέπει να μοιάζει με όλους τους
ανθρώπους
που δικαιώνουν τη ζωή.
Φοβούνται τον ουρανό που κοιτάζουμε
φοβούνται το πεζούλι που ακουμπάμε
φοβούνται το αδράχτι της μητέρας μας και το αλφαβητάρι του
παιδιού μας
φοβούνται τα χέρια σου που ξέρουν ν' αγκαλιάζουν τόσο τρυφερά...
Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα.
Kαι τότε
όλα τα βράδια κι όλα τα τραγούδια
θα ‘ναι δικά μας.
Θα θελα να φωνάξω τ' όνομά σου, αγάπη, μ' όλη μου τη δύναμη.
Nα το φωνάξω τόσο δυνατά
που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο
καμιά ελπίδα πιά να μήν πεθάνει.
Aφού κάθε στιγμή οι άνθρωποι θα μας βρίσκουν
στο ήρεμο ψωμί,
στα δίκαια χέρια,
στην αιώνια ελπίδα,
πως θα μπορούσαμε, αγαπημένη μου,
να ‘χουμε πεθάνει….

~ ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ ~

 

ONCE UPON A TIME I USED TO LOVE YOU!!!!!!

All the nights that I've missed you
All the nights without end
All the times that I've called you
Only needing a friend
Now your eyes shine with beauty
That I missed long ago
Guess the truth is I love you
I can't say any more
'Cause I need you
Yes I want you
Yes I love you
As I look from my window
To the streets where you stand
I am gazing through dark glass
We can't walk hand in hand
Though your friends try to tell me
Though your friends you defend
They keep my heart from your heart
We must be in the end
'Cause I love you
Yes I need you
Yes I love you

All the nights that I've missed you
All the nights without end
All the times that I've called you
Only needing a friend
Now your eyes shine with beauty
That I missed long ago
Guess the truth is I love you
I can't say any more
'Cause I need you
Yes I want you
Yes I love you

Η ΘΕΛΗΣΗ ΓΙΑ ΔΥΝΑΜΗ!!!!!!!!

Είναι παρηγοριά για εμένα να ξέρω ότι πάνω από την μπόχα και τη λάσπη των ανθρώπινων πεδινών εκτάσεων υπάρχει μια ανώτερη, λαμπρότερη ανθρωπότητα, πολύ μικρή στον αριθμό (γιατί καθετί διακεκριμένο είναι από τη φύση του σπάνιο): Ανήκει κανείς σε αυτήν, όχι επειδή είναι πιο προικισμένος ή πιο ενάρετος ή πιο ηρωικός ή πιο πιστός στην αγάπη από τους ανθρώπους που βρίσκονται κάτω, αλλά – επειδή είναι πιο ψυχρός, πιο λαμπρός, πιο μακρύθωρος, πιο μοναχικός. Επειδή αντέχει, προτιμά, ζητά τη μοναξιά ως ευτυχία, ως προνόμιο, και μάλιστα ως συνθήκη ύπαρξης: Επειδή ζει ανάμεσα στα σύννεφα και τις αστραπές όπως ανάμεσα στους ομοίους του, αλλά το ίδιο ανάμεσα σε ακτίνες του ήλιου, δροσοσταλίδες, νιφάδες χιονιού και σε καθετί που έρχεται αναγκαία από τα ύψη και, όταν κινείται, κινείται αιωνίως μόνο από πάνω προς τα κάτω. Οι βλέψεις προς τα ύψη δεν είναι δικές μας. Οι ήρωες, οι μάρτυρες, οι μεγαλοφυΐες και οι ζηλωτές δεν είναι αρκετά ακίνητοι, υπομονετικοί, λεπτοί, ψυχροί, αργοί για εμάς.

Φρίντριχ Νίτσε – Η Θέληση Για Δύναμη, # 993

 Αφιερωμένο.....στο άντε γειά.... μου!!!!!

Ποιά είναι τελικά τα φτερά του έρωτα??? Είναι το πάθος, η ζήλεια, η ορμή????  Δεν ξέρω.....αυτό που ξέρω είναι ότι μερικά λεπτά παθιασμένου έρωτα.......αξίζει όσο μια στιγμή......στην αιωνιότητα!!!!!

Η Κιμωλία!!!

Στα σκοτάδια της
έπιανε την λευκή κιμωλία και σχημάτιζε
στο πηχτό μαύρο της νύχτας.....

δωμάτιο, σαλόνι, μπάνιο, κουζίνα,

παραλληλόγραμμα.......
ένα κρεββάτι

καθώς έπεφτε να κοιμηθεί,

έναν άντρα,
κι έπειτα ζάρωνε και κούρνιαζε στα πόδια του............


ένα βράδυ αποκαμωμένη
ζωγράφισε μόνο τέσσερις γραμμές..........
σαν ένα πρόχειρο τετράγωνο στην οροφή

............΄
άνοιξε το καπάκι
έξοδος έγραφε!!!!!!

 

 

Δεν ζυγιάζω ,δε μετρώ,δε βολεύουμαι!
Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι...
Είμαι ενα πλάσμα εφήμερο,αδύναμο, καμωμένο από λάσπη κι ονείρατα.Μα μέσα μου νογώ να στροβιλίζουνται όλες οι δυνάμες του Σύμπαντου.
Θέλω μιά στιγμή,προτού με συντρίψουν,ν΄ανοίξω τα μάτια μου και να τις δώ.Αλλο σκοπό δε δίνω στη ζωή. μου
Θέλω να βρώ μια δικαιολογία για να ζήσω και να βαστάξω το φοβερό καθημερινό θέαμα της αρρωστιας ,της ασκήμιας,της αδικίας και του θανάτου...

~ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ~

ΠΑΛΙ ΣΕ ΘΥΜΗΘΗΚΑ!!!!!

Σήμερα άνοιξα πάλι  τα κιτάπια μου.....γιατί.... δεν ξέρω!!!! Νομίζω ότι μου ήρθε από μακρυά αυτή η οσμή της αρχαίας μούχλας!!! Πάλι σε θυμήθηκα....και αηδίασα!!!! Πόσο φτήνια έκρυβες μέσα σου τελικά....και ας το έπαιζες σπουδαίος!!!! Ξέρεις.... για μένα κάποτε ήσουν πολλά.....πολλά που ποτέ δεν θα μάθεις!!!! Κάποτε.... έφτιαχνα πεταλούδες με την σκέψη σου......και λιβάδια γεμάτα αγάπη!!!! Και έπειτα.... ερχόσουν εσύ.....και έβαζες σε όλα φωτιά.....τίποτα δεν άφηνες στο πέρασμά σου!!!! Θηρίο ανήμερο που ξερνούσε φλόγες..... και μίσος!!!! Πόσο μικρόψυχος ήσουν τελικά!!!! Εγώ έφτιαχνα δρόμους με ροδοπέταλα.....και εσύ....περνούσες από πάνω τους....γεμίζοντάς τους.... πτώματα!!!! Όμως έτσι είναι η αγάπη..... χωρίς ανταπόκριση!!!! Βλέπεις σ' αυτό το παιχνίδι.... ήμουν..... μόνη!!! Εγώ και ο εαυτός μου....έρμαιο στις ορέξεις σου!!!!! Δεν έμαθες ποτέ να αγαπάς....ποτέ....ή καλύτερα.....δεν αγάπησες ποτέ..... εμένα!!!! Τώρα πια ο ουρανός μου είναι γκρίζος.......και ξέρω καλά πως μετά την βροχή.....δεν θα βγει ουράνιο τόξο!!! Όμως να ξέρεις.....την αγάπη θα την βρω.....σε άλλα ξέφωτα.....και συ..... θα ζεις πάντα μέσα στο σκοτάδι!!!!! Ζήσε λοιπόν την ηλίθια ζωή σου.....και εγώ βάζω ξανά την πανοπλία μου.....καβαλάω το άλογο μου....και ξεκινώ για νέες περιπέτειες!!!!!! Σ' αυτό το ταξίδι.....δεν θα είσαι πια μαζί μου!!!!

Φτάνεις σ’ ένα σημείο στη ζωή σου που καταλαβαίνεις ποιός έχει σημασία, ποιος δεν είχε ποτέ, ποιός δεν θα έχει και ποιος θα έχει για πάντα!!!!! Οπότε μην ανησυχείς για τα άτομα από το παρελθόν σου!!!!  Υπάρχει λόγος που δεν κατάφεραν να φτάσουν στο μέλλον σου!!!!!!!!

Je suis malade-Lara Fabian.ڿڰۣ❀Έχω τρελαθεί ❀ڿڰۣ Io sono malata

Πότε πότε η ζωή μου κάνει μικρές χάρες!!!! Μου ανοίγει την πόρτα του κλουβιού μου.....και μου λέει φύγε!!!!! Και γω σαν αδέσποτο σκυλί….τρέχω να ξεφύγω από όλα αυτά που με κρατάνε δέσμια στο τίποτα!!!!! Αυτά όμως συνεχίζουν να με κυνηγάνε …..και πολλές φορές με πιάνουν στην στροφή.... γελώντας!!!!! Ήθελες να ξεφύγεις ε??? Την πάτησες!!!! 'Ολα είναι μια καλοστημένη παγίδα!!!!!! Οι νύχτες γίνονται ανελέητες και με κατασπαράζουν!!!! Οι κόσμοι μου γκρεμίζονται μονομιάς και τα όνειρα μου βυθίζονται στο άπειρο!!!! Τέρμα τα πειράματα....το πείρα απόφαση πια!!!! Τα φτερά μου τα κρέμασα.....τέρμα οι πτήσεις στο πουθενά.....τέρμα οι πτώσεις χωρίς αλεξίπτωτο!!!! Ότι ήταν να γίνει έγινε....και εσύ ζωή.....πάψε να μου κάνεις μικρές χάρες......με υποχρέωσες !!!! Σε φτύνω και σε συχαίνομαι..... γιατί ποτέ δεν μου έδωσες την ευκαιρία μιας πτήσης.....χωρίς συντριβή!!!!! Κράτα τις χάρες σου για άλλους.....λιγότερο ονειροπόλους.......λιγότερο αποφασιστικούς!!!!! Ότι λίγο μου έδωσες το πλήρωσα με αίμα!!!! Οι συναλλαγές μας ολοκληρώθηκαν!!!! Δεν μου έμεινε τίποτα.....ούτε μια τόσο δα στάλα ευτυχίας!!!!  Άραγε πόσο κοστίζει μια στιγμή στην ευτυχία????? Εγώ ξέρω πια…..αλλά..... δεν θα το πω ποτέ!!!!!!!

ΑΓΑΠΗ!!!!!!

Αγάπη

καρφιτσωμένη

σε λευκό πουκάμισο.

Ματωμένο

τριαντάφυλλο

η υπόσχεση

Διαιρώ συναισθήματα

και συναθροίζω

αναμνήσεις

Δυο ουγκιές

ο πόνος

βαραίνει στο ζυγό

μιας στείρας

απόρριψης......

~ ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ~