Κάθε βράδυ….αναζητώ την ζωή μου…σε καπνούς από τσιγάρα….και φτηνά χάπια…υπομονής!!!! Βαρέθηκα να περιμένω το θαύμα!!! Θεοί και δαίμονες με ξέχασαν….είμαι χαμένη στο άπειρο!!!! Κάθε φορά φτύνω την οργή μου στο τασάκι και φυλακίζω τα θέλω μου…στην κάφτρα του τσιγάρου μου!!!! Πόση δειλία κρύβει μια συγκατάβαση???? Ποτέ δεν μπόρεσα να προσδιορίσω!!! Πάντα έσκυβα με ευλάβεια το κεφάλι…στον εκάστοτε τιμωρό μου!!! Πόση υπομονή αντέχει μια ζωή????? Καντάρια….όταν οι δρόμοι είναι κλειστοί και αδιέξοδοι!!!! Πόση ελπίδα κρύβει η απόγνωση???? Καθόλου όταν όλα γκρεμίζονται γύρω σου και εσύ δεν μπορείς ούτε το σάλιο σου να περισώσεις!!!! Πόση ευτυχία μπορεί να υπάρχει σε μια στιγμή????? Πολύ….πάρα πολύ…αλλά ότι και να κάνεις….δεν μπορείς να την κρατήσεις για πάντα!!!! Γιατί……. τόση αδικία λοιπόν?????
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου