Η πόρτα σου κλειστή.
Τα μάτια σου κλειστά.
Τα χείλη σφαλιστά.
Τα βήματα βαριά.
Δεν βλέπουν προς τα μένα.
Αφού τα μάτια είχα ανοιχτά
τα βήματα σ' εσένα,
γιατί δεν είδα πως δεν είχαμε κοινά?
Γιατί τα χείλη δεν φωνάξαν: <<είσαι ψέμα?>>
Ήμουν τυφλή?
Ή σκόρπισες απλόχερα ομίχλη?
Είδες πως λαχταρούσα την τιμή,
απ' την επέμβαση του έρωτα - αλήτη?
Και τώρα τι?
Θρηνώ μα είναι νίκη.
Αφού τα μάτια μου αξιώθηκαν
την Πύρρεια Νίκη!!!!!
~ΜΙΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου