ΠΑΛΙ ΣΕ ΘΥΜΗΘΗΚΑ!!!!!

Σήμερα άνοιξα πάλι  τα κιτάπια μου.....γιατί.... δεν ξέρω!!!! Νομίζω ότι μου ήρθε από μακρυά αυτή η οσμή της αρχαίας μούχλας!!! Πάλι σε θυμήθηκα....και αηδίασα!!!! Πόσο φτήνια έκρυβες μέσα σου τελικά....και ας το έπαιζες σπουδαίος!!!! Ξέρεις.... για μένα κάποτε ήσουν πολλά.....πολλά που ποτέ δεν θα μάθεις!!!! Κάποτε.... έφτιαχνα πεταλούδες με την σκέψη σου......και λιβάδια γεμάτα αγάπη!!!! Και έπειτα.... ερχόσουν εσύ.....και έβαζες σε όλα φωτιά.....τίποτα δεν άφηνες στο πέρασμά σου!!!! Θηρίο ανήμερο που ξερνούσε φλόγες..... και μίσος!!!! Πόσο μικρόψυχος ήσουν τελικά!!!! Εγώ έφτιαχνα δρόμους με ροδοπέταλα.....και εσύ....περνούσες από πάνω τους....γεμίζοντάς τους.... πτώματα!!!! Όμως έτσι είναι η αγάπη..... χωρίς ανταπόκριση!!!! Βλέπεις σ' αυτό το παιχνίδι.... ήμουν..... μόνη!!! Εγώ και ο εαυτός μου....έρμαιο στις ορέξεις σου!!!!! Δεν έμαθες ποτέ να αγαπάς....ποτέ....ή καλύτερα.....δεν αγάπησες ποτέ..... εμένα!!!! Τώρα πια ο ουρανός μου είναι γκρίζος.......και ξέρω καλά πως μετά την βροχή.....δεν θα βγει ουράνιο τόξο!!! Όμως να ξέρεις.....την αγάπη θα την βρω.....σε άλλα ξέφωτα.....και συ..... θα ζεις πάντα μέσα στο σκοτάδι!!!!! Ζήσε λοιπόν την ηλίθια ζωή σου.....και εγώ βάζω ξανά την πανοπλία μου.....καβαλάω το άλογο μου....και ξεκινώ για νέες περιπέτειες!!!!!! Σ' αυτό το ταξίδι.....δεν θα είσαι πια μαζί μου!!!!