Ζω..... στην κόψη ενός ξυραφιού!!!! Τα πόδια μου αιώνια ματωμένα....αλλά τώρα πια.... έμαθα να γλύφω τις πληγές μου!!!! Η σκέψη μου πάντα θολή.....από απόγνωση!!!! Μέσα από τα μάτια μου...τρέχουν τα όνειρα ποτάμι....ποτίζοντας τη γη.....με οδύνη και αίμα!!!! Οι ανάσες μου κοφτές γεμάτες δηλητήριο.....και νικοτίνη!!!! Κάποιος μου έκλεψε το οξυγόνο.... εδώ και χρόνια.....!!!!! Το σώμα μου βαρύ.....κουβαλάει μια κατάρα και μια ευχή......!!!! Ήταν τότε.....πριν χρόνια.....που η ελπίδα.....πέθανε για πάντα!!!! Δεν παραπονιέμαι.....όλα γίνονται για ένα σκοπό!!!! Το μόνο άσχημο είναι......ότι δεν τον κατάλαβα ποτέ....!!!! Και ούτε και πρόκειται τώρα πια να τον καταλάβω!!! Και να σου πω και κάτι???? Δεν με πειράζει που με τιμώρησε Ο Θεός.....αυτό μπορώ να το δεχτώ..!!! Aυτό που με πληγώνει όμως αφάνταστα......είναι που μου υπονόμευσε.....τόσο νωρίς.....το μέλλον!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου