Δεν ζυγιάζω ,δε μετρώ,δε βολεύουμαι!
Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι...
Είμαι ενα πλάσμα εφήμερο,αδύναμο, καμωμένο από λάσπη κι ονείρατα.Μα μέσα μου νογώ να στροβιλίζουνται όλες οι δυνάμες του Σύμπαντου.
Θέλω μιά στιγμή,προτού με συντρίψουν,ν΄ανοίξω τα μάτια μου και να τις δώ.Αλλο σκοπό δε δίνω στη ζωή. μου
Θέλω να βρώ μια δικαιολογία για να ζήσω και να βαστάξω το φοβερό καθημερινό θέαμα της αρρωστιας ,της ασκήμιας,της αδικίας και του θανάτου...

~ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ~